تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید (hit) بر برخی شاخص های هوازی و بی هوازی زنان تیم ملی بسکتبال ایران

تمرینات تناوبی شدید (hit) رویکرد مؤثری در بهبود آمادگی در کوتاه مدت است. اثر این گونه تمرینات بر سازگاری های عملکردی، فیزیولوژیکی در ورزشکاران نخبه هنوز نامشخص است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار هفته اجرای hit بر برخی متغیرهای عملکردی و فیزیولوژیکی انجام گرفت. بدین منظور 14 نفر از بازیکنان داوطلب تیم ملی زنان بسکتبال ایران (با میانگین سن=24/3 ± 0/23 سال، وزن=50/8 ± 6/63 کیلوگرم و شاخص تودۀ بدنی= 15/3 ± 8/21 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به گونۀ تصادفی به دو گروه تجربی (7n=) و کنترل (7n=) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات ،آزمودنی ها،1. آزمون فزاینده همراه با تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی برای تعیین برخی از متغیرهای فیزیولوژیکی و 2. یک وهله آزمون وینگیت را برای تعیین حداکثر توان (ppo ) و میانگین توان (mpo) اجرا کردند. هر دو گروه، برنامۀ تمرین بسکتبال مشابهی را به مدت چهار هفته دنبال کردند، در حالی که گروه تجربی در کنار برنامۀ تمرین بسکتبال، پروتکل دویدن سرعتی بی هوازی (rast) را به عنوان یک پروتکل hit، دو جلسه در هفته اجرا کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس (ancova )، در سطح معناداری05/0p< و با نرم افزار spss16، انجام گرفت. نتایج آزمون ancova نشان داد گروه تجربی افزایش معناداری در vo2max(001/0p=)،vlt(011/0 p=)،vvo2max(001/0 p=) و حداکثر نبض اکسیژن (001/0p=) داشتند. اجرای hit نیز موجب افزایش معنادار حداکثر توان (03/0p=) و میانگین توان (02/0p=) شد. یافته های حاضر نشان داد، برنامۀ تمرینات تناوبی شدید با دوره های استراحت کوتاه می تواند موجب افزایش اجرای هوازی و بی هوازی در کوتاه مدت شود.